Nieuwe klas

Maandag stond er een observatiedagje op het programma. We wisselden van klas. We waren er snel uit wie in welke klas zou staan. Heleen staat nu in CM2, dit is de laatste klas van de lagere school. Phoebe staat in CM1, wat bij ons het vijfde leerjaar is.
Wat ons meteen in beide klassen opviel is dat de klassen kleiner zijn (40 en 50). De leerlingen zijn ook veel stiller en willen echt werken (of we hebben die indruk…).
We focusten ons beide op sportlessen deze week. Deze leerlingen hebben nog nooit een sportles gehad, en van bewegingstussendoortjes zijn er in deze klassen zeker geen sprake meer. Iedere avond maakten wij dus het programma op. Dit bestond uit sport, tekenen en zingen. We leerden zelfs liedjes in het Nederlands aan (de leerkracht van het eerste leerjaar is jaloers!).
We moesten alles met handen en voeten uitleggen, want dit is allemaal nieuw voor de leerlingen. Tijdens het spelen zelf zagen we de leerlingen puur genieten. We konden de kinderen (die een leeftijd hebben tot 16j) een halfuur tikkertje laten spelen, mochten we dat willen. Ze waren dan ook altijd teleurgesteld als de sportles gedaan is.
Tijdens de sportles konden we ook heel wat van het materiaal gebruiken dat we in België kochten.
Zo gebruikte Phoebe tijdens de estafetteles de reuzespringballen. Dit was een reden voor alle andere klassen om een half uur te vroeg te stoppen met de les en in rijen te komen kijken. Hilarisch!
Onze mentoren vallen ook heel goed mee. De mentor van Heleen is al in België geweest,en vertelt dus honderduit over haar avonturen en over har familie. Ze was ook heel erg geïnteresseerd in het onderwijs in België. Dit zorgt voor boeiende gesprekken.
De mentor van Phoebe heeft de leerlingen nog niet geslagen (wat ze normaal wel doet, de hele school is bang van haar…) omdat Phoebe er bij is. Ze zorgt voor koud water, mango’s en apprecieert de activiteiten die Phoebe doet enorm. Een heel verschil met de vorige mentor dus.
Verder maken we op deze blog graag een beetje plaats om jullie gerust te stellen. Velen onder jullie hoorden waarschijnlijk al over de onrust die momenteel heerst in Ouagadougou.
Wat hier gebeurt, is absoluut niet goed. Voor ons is het schrikken bij het horen van geweerschoten dicht bij ons huis, maar dankzij couvre-feu (avondklok vanaf 19u) voelen we ons wel veilig.
We zien veel van de vernieling, winkels zijn helemaal geplunderd en leeg, geen wonder dat de mensen hier heel bang zijn. Hun winkel is hun leven…
We hopen dat de situatie hier snel verbetert, want om 19u binnen zonder elektriciteit is toch ook geen pretje (lees: geen ventilator, te hoge temperaturen).

Wist je dat:
- De mentor van Phoebe bang is van gekko’s (je weet wel, die beesten die hier overal rondlopen!)?
- De warmte in april nog erger is (okee, we waren gewaarschuwd, maar dit hadden we toch niet verwacht)?
- Een schrift een ideale waaier is in de klas?
- De leerlingen van Heleen haar mentor verwittigen als haar telefoon gaat?
- Phoebe bijna niet mocht veranderen van klas? Haar ex-mentor vond dat ze nog niet genoeg geoefend had, want ze had nog maar 2 lessen gegeven die de mentor gezien had!!!!)
- Het geen goed idee is om Kerstmanpakjes op te sturen naar Afrika? Ze dragen dat hier om naar school te komen.
- We sms’jes krijgen van Airtel (ons gsmnetwerk) om te zeggen dat we naar het ziekenhuis moeten als we meer dan twee weken hoesten? (Zie TBC)
- Het niet nodig is om je zorgen te maken om ons? We redden het hier wel.

Alweer een korte week

We wisten al wat ons deze week te wachten stond. Het zou weer een korte week worden (de mensen staakten vrijdag omdat het leven te duur wordt) in dezelfde klas als vorige week.

Zo ging het er aan toe in CE1:
Maandag kwam de leerkracht een hele dag naar school. Echt een wonder. De leerkracht bereid hier echt niet veel voor. Iedere dag lezen de leerlingen op dezelfde manier, iedere dag komen dezelfde soort cijferoefeningen aan het bord. Geen wonder dat de leerlingen niet gemotiveerd zijn.
Tijdens de lectuurles op maandag nam Phoebe een groepje leerlingen mee naar buiten om te lezen. De kinderen waren echt bang en zagen dit als een straf.
Phoebe zag een weroles over de boom en over geschiedenis. Beide lessen duurden 10 minuten.
Maandag wist de leerkracht al te zeggen dat ze dinsdagvoormiddag niet aanwezig zou zijn. Phoebe moest dus maar haar plan trekken, zonder lesonderwerpen natuurlijk. Ze gaf wiskundeles (andere oefeningen dan de gewone), muziekles, tekenen. Het was enorm moeilijk om de kinderen stil te krijgen. Ze kreeg meermaals aanbiedingen om les te krijgen in het slaan van leerlingen.
Tot Phoebes grote verrassing wist de leerkracht in de namiddag te zeggen dat ze woensdag de hele dag afwezig zou zijn omdat ze moet studeren voor een examen dat ze heeft op zondag. Phoebe was wat verwonderd, maar vroeg toch lesonderwerpen. Dit was wat ze kreeg: Je moet een beetje lezen, een beetje wiskunde doen, een beetje zingen en tekenen. Toen ze vroeg welk onderwerp van wiskunde behandeld kon worden, zei de leerkracht: doe een boek open en schrijf enkele oefeningen aan het bord. Dit is duidelijk…
De woensdag vertrok Phoebe met een bang hartje naar school. Gewapend met een beloningsysteem en tonnen geduld ging z de klas binnen. Wonder boven wonder was de voormiddag perfect. De leerlingen waren stil, ze werkten goed mee en bleven braaf. Het beloningsysteem werkt dus wel. Zelfs de directeur die even kwam kijken was onder de indruk.
De namiddag verliep wat minder goed. De leerlingen maakten er echt een zootje van. Gelukkig volgde het lange weekend.

Zo ging het eraan toe in CE2:

De lectuurlessen mag Heleen nog altijd blijven geven. Haar mentor vindt de zaken die ze eraan toevoegt goed en ze denkt dat hij dit later ook nog wel zal doen als ze niet meer in de klas is.
Heleen liet de kinderen hun vlinder ook versieren. Er waren wel veel leerlingen die geen vlinder meer hadden. Heleen vertelde dat ze dan maar met twee hun vlinder moesten versieren en daar hadden ze geen enkel probleem mee. Ze dacht dat ze daar en groot probleem van gingen maken, maar dat was zeker het geval niet. Achteraf toonden ze allemaal zo fier als een gieter hoe mooi hun vlinder wel geworden was. Heleen heeft er dan ook een lange slinger van gemaakt die nu in de klas hangt.

Heleen bereidde ook een les ‘observation’ voor over de vlieg. Ze was echt heel tevreden over haar les, want het ging echt heel vlot. De leerlingen waren heel aandachtig en werkten erg goed mee. Haar mentor zei achteraf de woorden ‘formidable’ en dat geeft toch echt een heel goed gevoel om de dag mee af te sluiten.

Niet enkel Phoebe haar mentor, maar ook deze van Heleen ging ‘eventjes’ weg uit de klas. Heleen had juist haar voorbereidde les gegeven en dan ging hij weg. Heleen moest dan dus zomaar even ter plaatste iets gaan verzinnen om de leerlingen bezig te houden. Flexibel zijn is iets dat je hier zeker goed leert!

Naast het lesgeven deden we uiteraard nog andere dingen. We hadden dan ook een weekend dat vier dagen duurde. De woensdagavond gingen we naar cinema Neerwayah. Je betaalt er 1000CFA (€1,5) voor een film, die in België uiteraard al lang op DVD uit is. Popcorn hadden we niet, een quasi lege, geacclimatiseerde zaal was er wel. We zagen de film Machete (echt een vrouwenfilm ;P) samen met Said, onze Afrikaanse vriend.
Donderdag gingen we bij Said, nog steeds onze vriend, koken (lees: pot op gasvuurtje= festivalgevoel). We maakten wortelpuree met gehakt! Zooo lekker om eens geen rijst te moeten eten. Natuurlijk maakten we ook een dessertje. De chocoladepudding met aardbeien smaakten ons heerlijk!
Vrijdag maakten we wat tijd om schoolwerk te doen.
In het weekend gingen we met Pelle (onze Zweedse vriend) zwemmen. Voor hem om zijn laatste weekend te vieren, voor ons om onze twee maanden te vieren.
We kregen ook nog de kans om naar een deftige film te kijken bij Pelle. We zagen “up” (Heleen helemaal, Phoebe half). Het was wel veel te warm door de elektriciteit die het niet deed.

Wist je dat:
- We ondertussen al drie regenbuitjes gehad hebben?
- We geen boter meer krijgen voor ons stokbrood omdat die uit Ivoorkust komt?
- De elektriciteit hier meer niet dan wel werkt de laatste tijd?
- Mangoconfituur verkiezen boven sinaasappelconfituur?
- De mango’s naar zeep smaken als ze nog geen ‘pluie de mangue’ hebben gehad?
- We het hier nog altijd leuk vinden (en er stiekem tegen opzien om binnenkort naar huis te vertrekken?)
- We graag paaseitjes willen?
- De leerlingen in de speeltijd overal mogen spelen, straat inbegrepen?

School is cool!

Jullie geloven ons waarschijnlijk niet (wij kunnen het ook moeilijk geloven), maar we hebben een hele week doorgebracht op school! De staking is dus definitief voorbij, we kunnen er eindelijk invliegen!
We hebben er voor gekozen om niet samen in een klas te staan. Heleen staat nu in CE2 (vierde leerjaar) en Phoebe in CE1 (derde leerjaar).
Hoe gaat het er aan toe in de klassen?
CE1 is een klas van 73 leerlingen. De leerkracht is ervan overtuigd dat je leerlingen moet slaan en doet dat dan ook bij de vleet. Het is zo erg dat Phoebe op het punt stond om de klas gewoon te verlaten. De tweede dag in CE1 is de leerkracht niet komen opdagen. Het was dus een hele grote opgave om de leerlingen oefeningen te geven (wat is de beginsituatie? Hoe krijg je ze stil zonder te slaan?). Het meest schokkerende was toen de leerlingen stokken gingen zoeken om aan Phoebe te geven zodat zij de leerlingen kan slaan. De leerlingen vinden het gewoon normaal dat ze geslagen worden. Het is dan ook meer een straf voor Phoebe dan voor de leerlingen zelf.
Phoebe leerde in haar klas het liedje ‘mon coq est mort’ aan, in het Frans en uiteraard ook in het Nederlands (met handen en voeten).
Phoebe gaf ook wiskundelessen (wist je dat ze hier alles cijferen?) en een leesles (lees: duid leerlingen aan die moeten lezen).
De mentaliteit van de leerlingen en de leerkracht zit echt helemaal fout. Dat is jammer, want daardoor voelt Phoebe zich niet helemaal thuis in deze klas.

In CE2 zitten er 62 leerlingen. Heleen heeft meer geluk met haar mentor. Hij is niet enkel voor het systeem van straffen, maar belonen kan ook soms aan bod komen. Al gebeurt het straffen toch niet op een ‘goede’ manier, een harde tik op de rug, trekken aan de oren, leerling buiten zetten zijn hier geen uitzondering. Heleen vindt het leuk dat de leerlingen al beter Frans kunnen dan in CP1, ze durven al meer vertellen en vragen aan haar. Voor haar is het dus wel een verbetering in vergeleken met het  CP1.
Heleen leerde net als Phoebe ook al een liedje aan, nl. Le crocodile. Het was leuk om te zien dat de leerlingen zo enthousiast waren en het liedje na het weekend nog perfect kenden.
Ze leerde de kinderen ook een vlinder vouwen en de mentor wilde dit ook graag proberen. Het was duidelijk dat de leerlingen dit soort activiteit niet gewoon waren, maar op het einde van de les hadden ze allemaal een vlinder waar ze zeer fier op waren.
De lessen ‘lecture’ volgen hier altijd een vast stramien, het is dan ook moeilijk om hiervan af te wijden, maar Heleen doet toch haar best om af en toe enkele zaken erbij te voegen of wat aan te passen.

Ons eerste weekje school zit er dus eindelijk op! Normaalgezien blijven we zeker nog een week in de tweede graad, daarna is het nog wat vaag…

Wist je dat:
- Er kinderen zijn die Fanta heten? (en koffie)
- De leerlingen hier boodschappen moeten doen voor de leerkracht (tijdens de les natuurlijk)?
- De leerlingen naar huis gaan tijdens de speeltijd?
- Er iedere dag een uur verloren gaat aan het babbelen tussen de leerkrachten?
- Je gewoon de klas kan verlaten om drank te kopen?
- We hier meer zijn in het voordeel van de leerkracht dan in het voordeel van de leerlingen? (hiermee bedoelen we dat de leerkracht ons gebruikt om zelf niets te doen, terwijl het beter zou zijn dat wij bijvoorbeeld de zwakke leerlingen helpen à dit mogen we soms doen tijdens leeslessen)
- Het hier echt wel té heet wordt (Heleen went er al aan)?
- We steeds meer fantaseren over eten uit Europa?
- De hardste stand van de ventilator het begeven heeft en wij dat niet zo leuk vinden?